"โจโฉ" (Cao Cao): วีรบุรุษ หรือ ทรราช? (ถกเถียงไม่จบสิ้น) | SKE

ในบรรดา "ตัวละคร" ทั้งหมดในมหากาพย์สามก๊ก ไม่มีใครที่ "ซับซ้อน" และ "เป็นสีเทา" (Morally Ambiguous) เท่า "โจโฉ" (Cao Cao)</p

เขาคือ "ตัวเอก" (Protagonist) ในประวัติศาสตร์จริง... แต่คือ "ตัวร้าย" (Antagonist) ในวรรณกรรม
เขาคือ "กวี" ที่อ่อนไหว... แต่คือ "นักฆ่า" ที่เลือดเย็น
เขาคือ "ผู้พิทักษ์" ฮ่องเต้... แต่คือ "ผู้กักขัง" ฮ่องเต้

คำถามที่ถกเถียงกันมานับพันปีคือ: โจโฉ คือ "วีรบุรุษ" (Hero) ผู้พยายามยุติกลียุค หรือ "ทรราช" (Tyrant) ผู้กระหายอำนาจ? บทความนี้จะวิเคราะห์ทั้ง "สองด้าน" ของชายผู้ไม่สน "เปลือก" แต่สนแค่ "ผลลัพธ์"

1. "ต้นตอ" ของ 2 ภาพจำ (History vs Romance)

การจะ "ตัดสิน" โจโฉ ต้อง "เข้าใจ" ก่อนว่า "ภาพจำ" ของเรามาจาก "แหล่ง" ไหน

"โจโฉ" ที่เรา "รู้จัก" (เช่น ฉากฆ่าลิแปะเฉีย) คือ "โจโฉ" ที่ถูก "ป้ายสี" โดย "วรรณกรรม" ... แต่ "โจโฉ" ที่ "เปลี่ยน" ประวัติศาสตร์ คือ "โจโฉ" ใน "จดหมายเหตุ"

2. "ด้านมืด": หลักฐานของ "ทรราช" (The Case for the Villain)

แม้ "ประวัติศาสตร์" จะยกย่อง แต่โจโฉก็มี "ด้านมืด" ที่ "ไม่อาจ" ลบล้างได้

ก. "การสังหารหมู่" ที่ "ชีจิ๋ว" (Xu Province Massacre, ค.ศ. 193)

นี่คือ "บาดแผล" ที่ "ใหญ่ที่สุด" ของโจโฉ (และ "เกิดขึ้นจริง" ในประวัติศาสตร์)

หลังจาก "โจโก๋" (Cao Song) (พ่อของโจโฉ) ถูก "สังหาร" ในดินแดน "ชีจิ๋ว" (ที่ปกครองโดย โตเกี๋ยม) ... "โจโฉ" (ที่ถูก "ความแค้น" (Revenge) ครอบงำ) ก็ "ยกทัพ" ไป "ล้างแค้น"

"ความโหดเหี้ยม" ที่แท้จริง

"จดหมายเหตุ" บันทึกว่า โจโฉ "สังหาร" "ประชาชน" ผู้บริสุทธิ์นับ "แสน" ชีวิต (Civilians) ศพจำนวนมากถูก "ทิ้ง" ลง "แม่น้ำ" จน "แม่น้ำ" (ซื่อสุ่ย) "ตัน" ไหลต่อไม่ได้

นี่ "ไม่" ใช่ "การรบ" (War) ... นี่คือ "การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์" (Massacre) การกระทำนี้ "ไม่สามารถ" ถูกมองเป็น "วีรบุรุษ" ได้ในทุกมิติ

ข. "ผู้กักขัง" ฮ่องเต้ (Controlling the Emperor)

โจโฉ "อ้าง" ว่า "พิทักษ์" ฮ่องเต้เหี้ยนเต้ ... แต่ใน "ทางปฏิบัติ" เขาคือ "ผู้คุม" (Jailer) เขาใช้ฮ่องเต้เป็น "หุ่นเชิด" เพื่อ "สร้างความชอบธรรม" ให้ตนเอง

เขา "กำจัด" ทุกคนที่ "ขวางทาง" แม้จะเป็น "ขุนนาง" ที่ "ภักดี" ต่อ "ฮ่องเต้" ก็ตาม:

• "ตังสิน" (Dong Cheng): (ผู้รับ "ราชโองการลับ" ในเข็มขัด) -> "สังหาร"
• "ขงหยง" (Kong Rong): (บัณฑิตตงฉิน ที่ชอบ "วิจารณ์" เขา) -> "ประหาร"
• "พระมเหสีฮกเฮา" (Empress Fu Shou): (ผู้ "เขียนจดหมาย" ให้พ่อ มา "กำจัด" โจโฉ) -> "สังหาร" (แม้จะอ้อนวอน)

โจโฉ "ไม่" ทรยศฮั่น "โดยตรง" (แบบ โจผี ลูกชาย) ... แต่เขา "ทำลาย" "อำนาจ" และ "ทุกคน" ที่ "พยายาม" "ปกป้อง" ฮั่น

3. "ด้านสว่าง": หลักฐานของ "วีรบุรุษ" (The Case for the Hero)

แต่ "ถ้า" ไม่มีโจโฉ ... แผ่นดินจีนอาจจะ "เละ" ยิ่งกว่านี้

ก. "ผู้ยุติ" กลียุค (Ending the Chaos)

โจโฉ คือ "พลัง" เดียว ที่ "หยุด" "ความบ้าคลั่ง" ของ "ยุคขุนศึก" (Warlord Era)

• เขา "ปราบ" "ลิโป้" (Lü Bu) (ทรราชจอมทรยศ)
• เขา "ปราบ" "อ้วนสุด" (Yuan Shu) (ผู้ตั้งตนเป็นฮ่องเต้จอมปลอม)
• เขา "ชนะ" "อ้วนเสี้ยว" (Yuan Shao) (ผู้นำโลเล) ที่ "ศึกกัวต๋อ" (Battle of Guandu)

การ "รวบรวม" "ภาคเหนือ" (Northern China) ให้เป็น "หนึ่งเดียว" ของโจโฉ คือการ "คืน" "สันติสุข" และ "ระเบียบ" (Order) ให้กับ "ประชาชน" หลายสิบล้านคน ที่ "ทุกข์ทรมาน" จากสงครามกลางเมือง

ข. "นักปกครอง" ผู้ยิ่งใหญ่ (The Great Administrator)

โจโฉ "ไม่" ได้ "เก่ง" แค่ "รบ" ... เขา "เก่ง" "บริหาร" ด้วย

• "ระบบถุนเถียน" (Tuntian System): ในยุคที่ "อดอยาก" (Famine) ... โจโฉ "แก้" ปัญหา "ปากท้อง" โดย "ปฏิรูป" ที่ดิน ให้ "ทหาร" และ "ชาวนา" "ทำนา" ร่วมกัน
  -> ผลลัพธ์: "กองทัพ" มี "อาหาร" (เสบียง) ... "ประชาชน" มี "งาน" และ "อาหาร" นี่คือ "รากฐาน" ที่ "มั่นคง" ที่สุดของวุยก๊ก
• "กวี" ผู้ลึกซึ้ง (The Poet): โจโฉ คือ "กวี" ที่ "เก่งกาจ" บทกวีของเขา (เช่น "เพลงสั้น" - Short Song Style) สะท้อน "ความทุกข์" ของประชาชน และ "ความไม่จีรัง" ของชีวิต

ค. "ผลลัพธ์นิยม" (Pragmatism) และ "การใช้คน" (Meritocracy)

นี่คือ "ความยิ่งใหญ่" ที่สุดของโจโฉ
ในยุคที่ "ชาติกำเนิด" (แบบ อ้วนเสี้ยว) หรือ "คุณธรรม" (แบบ เล่าปี่) คือ "ทุกสิ่ง" ... โจโฉ "ไม่สน" "เปลือก" เหล่านี้

"ประกาศิตเฟ้นหาผู้มีความสามารถ" (Edict for Talents)

โจโฉ "ประกาศ" ชัดเจนว่า: "ขอเพียง 'มี' ความสามารถ... แม้ 'ไร้' คุณธรรม, 'เคย' ทรยศ, หรือ 'เคย' เป็น 'ศัตรู' ... ข้า (โจโฉ) 'จะ' ใช้งาน" (Talent over Morality)

เขา "กล้า" ใช้ "เตียวเลี้ยว" (Zhang Liao) (ลูกน้องลิโป้) และ "จางเหอ" (Zhang He) (ขุนพลอ้วนเสี้ยวที่แปรพักตร์) ... และคนเหล่านี้ ก็ "รับใช้" เขาจน "วันตาย"

เขาคือ "ผู้นำ" คนเดียวในยุค ที่ "สร้าง" "ระบบ" "Meritocracy" (ใช้คนตามความสามารถ) อย่างแท้จริง

สรุป: "ผู้ร้าย... ที่ 'จำเป็น'" (The Necessary Villain)

"วีรบุรุษ" หรือ "ทรราช"?
คำตอบคือ "โจโฉ" เป็น "ทั้งสองอย่าง" ... และ "ไม่ใช" ทั้งสองอย่าง

เขา "ไม่" ใช่ "วีรบุรุษ" (Hero) ... เพราะเขา "โหดเหี้ยม" เกินไป (การสังหารหมู่ที่ชีจิ๋ว)
เขา "ไม่" ใช่ "ทรราช" (Tyrant) ... เพราะเขา "ไม่" ได้ "ทำลาย" (แบบ ตั๋งโต๊ะ) แต่เขา "สร้าง" (Build) "ระเบียบ" (Order) ขึ้นมาใหม่

โจโฉ คือ "นักปฏิบัตินิยม" (The Pragmatist) ที่ "สมจริง" ที่สุด
เขา "เข้าใจ" ว่า "คุณธรรม" (แบบ เล่าปี่) "ไม่สามารถ" "ยุติ" "ยุคขุนศึก" ที่ป่าเถื่อนได้ ... "โลก" ในตอนนั้น "ต้องการ" "ยาแรง"

เขา "เลือก" ที่จะ "แบกรับ" "บาป" (เช่น การคุมฮ่องเต้) เพื่อ "แลก" กับ "ผลลัพธ์" (การรวมภาคเหนือ และ ยุติสงคราม) ... เขาคือ "ผู้ร้าย" ที่ "จำเป็น" ต่อ "ประวัติศาสตร์"

แหล่งอ้างอิง (References)

1. Chen Shou. (c. 233297). Records of the Three Kingdoms (Sanguozhi). (จดหมายเหตุประวัติศาสตร์)
2. Luo Guanzhong. (c. 13211364). Romance of the Three Kingdoms (Sanguo Yanyi). (วรรณกรรม)
3. de Crespigny, R. (2010). Imperial Warlord: A Biography of Cao Cao 155220 AD. (ชีวประวัติโจโฉเชิงวิชาการ)

SKE Solar (ตัวแทนจำหน่าย Sungrow) พร้อมดูแลครบวงจร!
ติดต่อเราเพื่อสำรวจหน้างานและรับคำปรึกษา "ฟรี" ได้เลยวันนี้!

#ติดตั้งโซล่าเซลล์ #ภาคอีสาน #SKEsolar #Sungrow #ลดค่าไฟ #ROI #ติดตั้งทั่วไทย

© 2025 บริษัท ทรัพย์ศฤงคาร เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด สงวนลิขสิทธิ์ | Copyright © 2025 Supsaringkan Engineering Co., Ltd. All Rights Reserved.