"สามก๊ก" (Romance) vs "จดหมายเหตุ" (History): อะไรคือเรื่องจริง อะไรคือ "นิยาย"? | SKE

บ่อยครั้งที่ผู้เริ่มต้นศึกษา "สามก๊ก" มักเกิดความสับสนระหว่าง "เรื่องเล่า" ที่เต็มไปด้วยอภินิหาร, กลยุทธ์เหนือมนุษย์, และวีรกรรมที่น่าจดจำ กับ "ข้อเท็จจริง" ที่เกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์

ความจริงคือ: "สามก๊ก" ที่เราอ่านกันอย่างแพร่หลาย (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน)) นั้นคือ "วรรณกรรม" (Historical Novel) ไม่ใช่ "ประวัติศาสตร์" (Historical Record) โดยตรง

วรรณกรรมฉบับนี้ยึดถือหลักการที่ว่า "เจ็ดส่วนจริง สามส่วนแต่ง" (七分實三分虛) 70% คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง แต่ 30% คือ "นิยาย" ที่ถูกเติมแต่งขึ้นเพื่อ "อรรถรส" และ "เป้าหมาย" บางอย่างของผู้เขียน

บทความนี้จะเจาะลึกว่า "เรื่องจริง" (จากจดหมายเหตุ) กับ "เรื่องแต่ง" (จากวรรณกรรม) แตกต่างกันอย่างไร

1. "ต้นฉบับ" ทั้งสอง (The Two Sources)

การจะแยกแยะได้ ต้องรู้จัก "ต้นตอ" ของข้อมูลทั้งสองแหล่งเสียก่อน:

2. "อคติ" ของผู้แต่ง (Author's Bias) - ทำไมต้อง "แต่ง"?

ทำไม "หลอ กว้านจง" ถึงต้อง "แต่ง" เพิ่มอีก 30%?

คำตอบคือ "หลอ กว้านจง" มี "อคติ" (Bias) ที่ชัดเจน เขามีแนวคิด "เทิดทูนราชวงศ์ฮั่น" (ซึ่งล่มสลายไป) เขาจึงเขียนวรรณกรรมนี้โดยมี "เป้าหมาย" เพื่อ:

1. เชิดชู "จ๊กก๊ก" (Shu-Han): นำโดย "เล่าปี่" (Liu Bei) ซึ่งอ้างสิทธิ์สืบเชื้อสายราชวงศ์ฮั่น ให้เป็น "พระเอก" (ผู้ดี)
2. ด้อยค่า "วุยก๊ก" (Cao Wei): นำโดย "โจโฉ" (Cao Cao) ซึ่ง "แย่งชิง" บัลลังก์จากฮั่น ให้เป็น "ผู้ร้าย" (จอมทรยศ)

สรุปอคติ (Pro-Liu, Anti-Cao)

ใน "ประวัติศาสตร์จริง" (จดหมายเหตุ) "โจโฉ" คือ "ตัวเอก" ที่แท้จริง เป็นนักปกครอง, กวี, และนักการทหารที่เก่งกาจที่สุดในยุค

แต่ใน "วรรณกรรม" (นิยาย) "ขงเบ้ง" และ "เล่าปี่" ถูก "ยกระดับ" ให้เป็น "วีรบุรุษ" ผู้เปี่ยมคุณธรรม ในขณะที่ "โจโฉ" ถูก "กด" ให้เป็น "ทรราช" เจ้าเล่ห์

3. 5 "เรื่องแต่ง" (นิยาย) ที่โด่งดังที่สุด (Fact vs. Fiction)

นี่คือ 30% ของ "นิยาย" ที่ถูกเติมแต่งเข้ามา จนคนส่วนใหญ่คิดว่าเป็น "เรื่องจริง"

1. คำสาบานในสวนท้อ (Oath of the Peach Garden)

"นิยาย" (Fiction): เล่าปี่, กวนอู, เตียวหุย ร่วมสาบานเป็น "พี่น้อง" ในสวนท้อ
"เรื่องจริง" (Fact): "ไม่เคยเกิดขึ้น" (Not mentioned) จดหมายเหตุ (Sanguozhi) บันทึกเพียงว่า ทั้งสาม "สนิทสนมกันดุจพี่น้อง" (Close as brothers) หลอ กว้านจง แต่งฉากนี้ขึ้นมาเพื่อ "ยกระดับ" ความสัมพันธ์ของฝั่ง "พระเอก" (เล่าปี่)

2. อาวุธของกวนอู (Guan Yu's Weapon)

"นิยาย" (Fiction): กวนอูใช้ "ง้าวมังกรเขียวจันทร์เสี้ยว" (Green Dragon Crescent Blade) หนัก 82 ชั่ง
"เรื่องจริง" (Fact): "ง้าว" (Guan Dao) แบบนี้ ถูก "ประดิษฐ์" ขึ้นจริงใน "ราชวงศ์ซ่ง" (Song Dynasty) ซึ่งอยู่ "หลายร้อยปี" "หลัง" ยุคสามก๊ก ในยุคสามก๊ก อาวุธยาวที่ใช้บนหลังม้าคือ "ทวน" (Spear) หรือ "ง้าวแบบเก่า" (Ji)

3. "ขงเบ้ง" (Zhuge Liang) กลายเป็น "ผู้วิเศษ"

ใน "ประวัติศาสตร์" ขงเบ้งคือ "นักปกครอง" (Administrator) และ "นักการเมือง" (Statesman) ที่เก่งกาจที่สุด แต่ใน "นิยาย" เขาถูก "ยกระดับ" เป็น "จอมเวทย์" (Magician)

• เรียกลม (Calling the Wind) ที่ศึกผาแดง:
  (นิยาย): ขงเบ้ง "ทำพิธี" เรียกลมตะวันออกเฉียงใต้
  (เรื่องจริง): ศึกผาแดง "จิวยี่" (Zhou Yu) และ "อุยกาย" (Huang Gai) (แห่งง่อก๊ก) คือ "ผู้วางแผน" หลัก ขงเบ้ง (แห่งจ๊กก๊ก) เป็นเพียง "นักการทูต" ที่มาเจรจาพันธมิตร และ "การรู้ลม" คือการ "พยากรณ์อากาศ" (ซึ่งคนเดินเรือแถบนั้นรู้ดี) ไม่ใช่เวทมนตร์
• ยืมธนู (Borrowing Arrows with Straw Boats):
  (นิยาย): ขงเบ้งใช้ "เรือฟาง" ล่องไปในหมอก ให้ทัพโจโฉ "ยิงธนู" ใส่
  (เรื่องจริง): "เกิดขึ้นจริง" แต่คนที่ทำคือ "ซุนกวน" (Sun Quan) ไม่ใช่ขงเบ้ง (เหตุการณ์เกิดขึ้นคนละช่วงเวลา)
• กลเมืองว่าง (Empty Fort Strategy):
  (นิยาย): ขงเบ้งเปิดประตูเมือง ดีดพิณหลอก "สุมาอี้" (Sima Yi) จนถอยทัพ
  (เรื่องจริง): "ไม่เคยเกิดขึ้น" (ไม่มีในจดหมายเหตุ) เป็นเรื่องที่ "แต่ง" ขึ้นมา 100% เพื่อแสดง "ความเหนือชั้น" ของขงเบ้งต่อสุมาอี้

4. "โจโฉ" (Cao Cao) ถูกสร้างเป็น "ผู้ร้าย"

ในประวัติศาสตร์ โจโฉคือ "อัจฉริยะ" แต่ในนิยาย เขาถูก "ใส่ร้าย" เพื่อให้บท "พระเอก" (เล่าปี่) ดูดีขึ้น

"ข้าพเจ้ายอมทรยศคนทั้งโลก..."

"นิยาย" (Fiction): โจโฉ "ตั้งใจ" ฆ่า "ลิแปะเฉีย" (Lü Boshe) (เพื่อนพ่อ) และครอบครัว แล้วกล่าวว่า "ข้าพเจ้ายอมทรยศคนทั้งโลก แต่ไม่ยอมให้โลกทรยศข้า" (I would rather betray the world than let the world betray me.)
"เรื่องจริง" (Fact): "ซับซ้อนกว่านั้น" บันทึกบางส่วนกล่าวว่า โจโฉ "ฆ่าโดยเข้าใจผิด" (Mistake) (คิดว่าพวกเขากำลังจะจับตน) และคำพูด "ทรยศโลก" นั้น ถูก "หลอ กว้านจง" แต่งเติมเข้ามา "ทีหลัง" เพื่อ "ป้ายสี" โจโฉให้เป็น "ทรราช" อย่างสมบูรณ์แบบ

5. ศึก "ตัวต่อตัว" (Duels)

ฉากที่ "กวนอู" สังหาร "ฮัวหยง" (Hua Xiong) หรือ "เตียวหุย" รบ "ลิโป้" (Lü Bu) 50 เพลง...

"นิยาย" (Fiction): แม่ทัพ "ขี่ม้า" ออกมา "ประลอง" กัน "ตัวต่อตัว" (Duel) หน้ากองทัพ
"เรื่องจริง" (Fact): การ "Duel" แทบ "ไม่เคยเกิดขึ้น" ในประวัติศาสตร์จีนยุคนั้น การรบคือ "สงครามกองทัพ" (Army Warfare) ไม่ใช่ "การประลองยุทธ์" การที่แม่ทัพจะรบกันตัวต่อตัวนั้นน้อยมาก หลอ กว้านจง แต่งฉากเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อ "ความบันเทิง" (Entertainment) และ "สร้างวีรบุรุษ" (Hero-making)

สรุป: อ่าน "นิยาย" ให้สนุก... อ่าน "ประวัติศาสตร์" ให้ได้ "ปัญญา"

"วรรณกรรมสามก๊ก" คือ "สุดยอด" ผลงานที่สอน "ศิลปะการใช้คน", "การเมือง", และ "จิตวิทยา" ผ่าน "เรื่องเล่า" ที่สนุกสนาน การ "ยกระดับ" ขงเบ้ง หรือ "ป้ายสี" โจโฉ คือ "เครื่องมือ" ของผู้แต่งในการ "สื่อสาร" แนวคิดเรื่อง "คุณธรรม" และ "ความชอบธรรม"

เทรดเดอร์ หรือ ผู้นำที่ "ฉลาด" จะ "เสพ" ทั้งสองอย่าง:

• เสพ "วรรณกรรม" เพื่อ "ความบันเทิง" และ "เข้าใจธรรมชาติมนุษย์"
• เสพ "จดหมายเหตุ" เพื่อ "ความจริง" และ "บทเรียนทางกลยุทธ์" ที่ไม่ถูกบิดเบือน

แหล่งอ้างอิง (References)

1. Luo Guanzhong. (c. 13211364). Romance of the Three Kingdoms (Sanguo Yanyi). (ฉบับวรรณกรรม)
2. Chen Shou. (c. 233297). Records of the Three Kingdoms (Sanguozhi). (ฉบับจดหมายเหตุประวัติศาสตร์)
3. เจ้าพระยาพระคลัง (หน). (พ.ศ. 2345). สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน). (ฉบับแปลภาษาไทย)

SKE Solar (ตัวแทนจำหน่าย Sungrow) พร้อมดูแลครบวงจร!
ติดต่อเราเพื่อสำรวจหน้างานและรับคำปรึกษา "ฟรี" ได้เลยวันนี้!

#โซล่าเซลล์อุบล #ภาคอีสาน #SKEsolar #Sungrow #ขออนุญาตPEA #ROI #ติดตั้งทั่วไทย

© 2025 บริษัท ทรัพย์ศฤงคาร เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด สงวนลิขสิทธิ์ | Copyright © 2025 Supsaringkan Engineering Co., Ltd. All Rights Reserved.